Sint-Amandus

vrijdag 18.30

Aspelare is ontstaan in de vallei van de Bever, een zijriviertje van de Dender. In de geschiedschrijving is voor het eerst sprake van Aspelare in een document uit 1118, waarin gesproken wordt van “Hasplar”. “Hasp” zou verwijzen naar “meander, hoekje grond”. Aspelare was toen vermoedelijk een klein landbouwdorp, dat zoals op zoveel plaatsen tijdens de bevolkingsgroei van de 11de eeuw wist te groeien.

De eerste gekende vermelding van de Sint-Amanduskerk dateert eveneens uit het jaar 1118. Dat er al vroeger een bedehuis aanwezig was kan echter aangenomen worden. In de 15de eeuw volgde een nieuwe kerk, die vervolgens tijdens de jaren 1776-1778 vergroot werd van een kruiskerk tot een zaalkerk. De kerk kreeg haar huidige uitzicht met de aanbouw van de berging in 1851.

Tijdens het ancien régime behoorde de kerk van Aspelare, op een korte tijd van 1576 tot 1596 na, tot de dekenij van Geraardsbergen. Ze vormde een geheel met Nederhasselt op bestuurlijk en kerkelijk gebied. Na de Franse revolutie werd Aspelare vrij vlug bij de dekenij van Ninove gevoegd.

De kerk is gevestigd aan de belangrijke hoofdbaan, de Geraardsbergsesteenweg. Deze steenweg kende in 1957 een verbreding, waardoor de kerkhofmuur van de Sint-Amanduskerk herbouwd diende te worden en dichter tegen de westgevel van de kerk kwam te liggen. Circa 1976 werd ook de kerkhofmuur ten zuiden van de kerk dichterbij de kerk geplaatst, ten voordele van een verbreding van de huidige straat Melkbos. De verplaatsing van de kerkhofmuur liet ook toe om tegen de zuidelijke kerkhofmuur parkeerplaatsen in te richten. In dezelfde periode werden de graven van het kerkhof verwijderd. Vandaag zijn enkel nog de monumentale graven tegen de westgevel van de kerk behouden.

KIKIRPA : Fototheek online