Saint-Vincent

Beeld van Onze-Lieve-Vrouw

Op het doksaal rechts bevindt zich een sierlijk beeldhouwwerk in gepolychromeerde zandsteen uit de 14e eeuw. Het belichaamt een eerder zeldzame iconografische uitbeelding van de Maagd die het Kind Jezus voedt. In de rechterhand draagt zij een boek, waarschijnlijk de Bijbel. Men raadt haar lichaam onder de gedrapeerde kledij: de stof drapeert met lenigheid en sluit aan bij de vorm van het lichaam. De gordel bevordert deze zin voor realisme. Deze kenmerken zijn typisch voor het gothisch beeldhouwwerk.

Graflegging

Achteraan in de kerk, rechts, van het koor, staat een gebeeldhouwd kunstwerk, ingebouwd in een muurnis. Het vertolkt de geniale kunstzinnigheid van de uivoerder uirt de 15e eeuw. Het betreft de Graflegging.

Ten tijde van deze kunstenaar is dit thema actueel. Het is de periode van het einde van een eeuw die hongersnood, epidemies en oorlogen heeft gekend. Om de harten op te beuren, heeft de Kerk de nadruk gelegd op het Opperste Offer van Christus, symbool voor de tpoekomstige verrijzenis en van een beter leven in het hiernamaals voor allen ... of bijna toch...

Christus op de Koude Steen

In de kleine kapel in het noordelijk transept troont een pathetische Christus in gepolychromeerde steen, dagtekenend uit het begin van de 16e eeuw. Het beeld treft door zijn realisme.

Doksaal

Gedagtekend 1635 en 1641, maar waarschijnlijk gebouwd vanaf de 16e eeuw, ontrekt het doksaal het koor aan het zicht. Het is, samen met het doksaal van Doornik en dat van 's Gravenbrakel een van de zeldzame constructies van dit type die in Henegouwen nog voorhanden zijn.

Helemaal bekleed met zwarte en rode marmer, betreft het een structuur met drie lage bogen onder een balustrade van renaissancestijl, daar waar de gebeeldhouwde motieven in witte steen, volgens sommigen, reeds aan de barok doen denken.

Men voelt de geest van de Contrareformatie in het iconografisch programma: de Kerkleraars benadrukken de neerwaartse bogen aan de voorzijde, daar waar aan de andere zijde de nadruk ligt op een opmerkelijke verrijzenis van Christus in haut-reliëf.

Koorgestoelte

Het koorgestoelte (1676) in gebeeldhouwde eik telt 64 plaatsen, gespreid over twee niveaus. Het betreft één van de meest indrukwekkende gehelen van dit type in Wallonië. Het geeft meteen een idee van de belangrijkheid van de Zinnikse clerus onder het Ancien Régime.

Eenheid in verscheidenheid lijkt het motto te zijn geweest van deze meubelmakers die zich ingezet hebben om tot in den treure de motieven te vermenigvuldigen: putti, bloemenkransen, hybride maskers, meetkundige sierlijsten.

In de nissen die door engeltjes van elkaar worden gescheiden staan de borstbeelden van de apostelen en andere heiligen. Ze lijken met elkaar te communiceren in een spel van blikken en houdingen die de eenheid van het geheel nog bevorderen.

Hoofdaltaar

Het hoofdaltaar (einde 17e eeuw) geeft een overvloed aan kleuren, reliëfs en vormen.  In een monumentale structuur met drievoudige portieken in beschilderd hout en namaakmarmer - barokke illusie- wisselen beschilderde doeken, beelden in uitstulping, balustraden opgesmukt met openingen, opgehangen baldakijnen  elkaar af. Men heeft een werkelijke "muur van glorie" willen optrekken.

De centrale travee is als een prachtig portiek dat toegang geeft tot een hoge kapel, bedoeld om op indrukwekkende wijze de relikwieën te verheffen van de heilige Vincentius. Een vernuftig mecanisme laat het schrijn van Sint Vincentius, de heilige patroon, neerdalen, alsof het door engelen gedragen wordt.

Download de plattegrond