Sint-Gummarus

Het koordoksaal

De Sint-Gummaruskerk is een kapittelkerk omdat er een kapittel van kanunniken aan verbonden was. Deze geestelijken zaten tijdens de erediensten in het hoogkoor. De overige gelovigen namen plaats in het schip van de kerk. Tussen schip en hoogkoor werd er een afscherming of doksaal gebouwd. Boven op  het doksaal was er  plaats voor het zangkoor en het orgel. Verder was er ook een platform met kansel. Wie het laatgotische doksaal in flamboyante stijl van op een afstand bekijkt, meent een stenen kantwerk te zien. De kruisweg in zestien staties, de patroonheilige Sint-Gummarus, de evangelisten, de kerkvaders ontdek je pas door naderbij te kijken.

Glasraam: De Kroning van Onze-Lieve-Vrouw

Dit gebrandschilderde raam uit de tweede helft van de vijftiende eeuw wekt al eeuwen bewondering op. De glasheldere schildering, bijgelicht door de middagzon, stelt de kroning van Maria door de Heilige Drievuldigheid voor. Een medaillon van lucht en wolken – lazuurblauw en wit - omsluit de grisaille schildering. De overeenkomsten met het werk van de Vlaamse primitieven Rogier Van der Weyden en Dirk Bouts zijn treffend. In de negentiende eeuw werd het glasraam gerestaureerd door J.-B. Capronnier. Hij voegde ook een versregel uit het Hooglied toe : “Kom van de Libanon, mijn Bruid, kom gij zult gekroond worden. (Hooglied 4, 8-9)”.

Sint-Gummarusschrijn

Tijdens de Sint-Gummarusprocessie wordt het 800 kg zware Sint-Gummarusschrijn nog jaarlijks door de straten van Lier gedragen door het “Genootschap van de kasdragers”. De overige tijd van het jaar staat het zilveren schrijn op het hoogkoor, zonder de relieken, want die worden na de processie weer opgeborgen in het portiekaltaar van Sint-Gommaars. Op de vier zijden van het schrijn zijn de belangrijkste scènes uit de legende van Sint-Gummarus afgebeeld in gedreven zilver. Op het bovenstuk staat een reliekostensorium in de vorm van een zilveren boompje. Edelsmid Wierick Somers III is de maker van dit zeventiende-eeuwse kerkelijke kunstobject.

De Colibranttriptiek

Toen Joris Colibrant op bedevaart naar het Heilige Land trok, liet hij een testament na waarin hij een altaarstuk bestelde. Hij overleed tijdens de verre tocht en heeft het uitzonderlijke meesterwerk nooit gezien. Goossen Van der Weyden, kleinzoon van Rogier, werkte in een  drieluik het thema uit van de zeven vreugden en zeven smarten van Onze-Lieve-Vrouw. Hij schilderde op het linkerluik de boodschap van de engel Gabriël aan Maria, centraal het huwelijk van Maria met Jozef en rechts de opdracht van Jezus in de tempel. Dat Goossen met dit haarfijn werk meer beoogde dan een zuivere weergave van de realiteit, blijkt uit de symbolische betekenislaag van dit topstuk.

De Lierse kopie van de lijkwade van Turijn

Op dit fijn geweven doek zijn de voor-en achterzijde geschilderd van de gestorven Christus. Het lijkt dat Christus op de textiel lag, dat over zijn hoofd gevouwen werd. De originele lijkwade van Turijn, is driemaal groter dan onze kopie, maar is ondertussen erg beschadigd door brand. De naam van de maker blijft een raadsel. Het doek behoorde vroeger toe aan Margaretha van Oostenrijk en werd door haar chevalier d’honneur geschonken aan een Lierse abdij. Jaren gingen voorbij tot de kopie van de Lijkwade aan de gemeenschap van gelovigen werd getoond.

Schilderij “Het laatste avondmaal”, Maarten De Vos.

Zoals vele laat zestiende-eeuwse kunstenaars trok Maarten De Vos naar Italië om er de nieuwe cultuurgeest te leren kennen. Hij kwam terug met een arsenaal aan renaissance-motieven. In zijn “Laatste Avondmaal” getuigen de torszuilen en de draagkruiken met mythologische voorstellingen van de wedergeboorte van de klassieke oudheid. Maar midden in de drukte van het tafereel treft vooral het menselijke leed van Christus. De onverschilligheid van de apostelen voor de eenzaamheid en verlatenheid van Christus begint hier. Het lijkt wel alsof de schilder anticipeert op de doodsangst van Christus in de Hof van Olijven.

Download de plattegrond