Saints-Pierre-et-Paul
Place Félix Gonda
4550 Saint-Séverin (Nandrin)
Kerk | XII | Romaans | Katholieke Kerk
Kaart
Openingsuren
01 april - 31 oktober
ma 8.00 - 18.00
di 8.00 - 18.00
woe 8.00 - 18.00
do 8.00 - 18.00
vr 8.00 - 18.00
za 8.00 - 18.00
zo 8.00 - 18.00
01 november - 31 maart
ma 8.00 - 17.00
di 8.00 - 17.00
woe 8.00 - 17.00
do 8.00 - 17.00
vr 8.00 - 17.00
za 8.00 - 17.00
zo 8.00 - 17.00
Beschrijving
In een prachtig gekozen kader, ietwat hoger gelegen dan het mooie dorpsplein, is deze zeer mooie kerk uit de XIIe eeuw, de oude priorij van de abdij van Cluny. Zij is de enige getuige in onze streken van de typische door Cluny geinspireerde architectuur. Met haar harmonieuze en rustige vormen, haar achthoekige typische toren, betreft het hier een waarachtig juweel, dat zeker een omweg verdient. Aarzel niet het te gaan bewonderen vanuit verschillende plekken.
Laten we binnengaan.
Zodra men het portaal voorbij is, wordt men getroffen door de ruimte en de schoonheid, de eenheid en de eenvoud van het geheel, door de warmte van de bouwstenen, afkomstig uit de steengroeven van de streek.
Deze kerk ondescheidt zich van de andere romaanse kerken door meerdere bijzonderheden: 1) de centrale achthoekige toren op de viering die gekoppelde dubbele baaien vertoont; 2) de toren is georienteerd met het hart naar het oosten gericht; 3) het gewelf van de zijbeuken; 4) de afwisseling tussen pijlers en kolommen van de hoofdbeuk; 5) de halverwege licht aangedikte en kruisvormige vorm van deze kolommen; 6) de zeer lage absis, vergeleken met het koor; 7) de halfronde zijkapellen die het koor omzomen en er toegang toe geven; 8) de gejumeleerde kolommetjes in spiraal boven de pijlers van de hoofdbeuk.
Meerdere beeldhouwwerken sieren de zijbeuken waarvan er drie oud zijn (XVe en XVIe eeuw in de rechterbeuk) alsmede een paneel in gebakken aarde waarin woorden van Christus verheerlijkt worden (Jean Rocour *2005).
In de hoofdbeuk, een mooi Christusbeeld uit de XVIe eeuw, het werk van Meester Balthazar.
Schitterend doopvont in Maasse kalksteen, eveneens uit de XIIe eeuw, zeldzaam in zijn soort, verdient evenzeer de bewondering. Gebeeldhouwd in een monoliet zijn de hoekfiguren van Syrische inspiratie.
In de muren zijn meerdere grafstenen ingemetseld; andere zijn aan te treffen in het naastbijgelegen kerkhof.
De akoestiek van het gebouw is bovendien merkwaardig. Er worden regelmatig concerten gegeven.
De naastgelegen pastorie, oud kloosterpand, dagtekent uit de XVIe eeuw, onder het episcopaat en op initiatief opgetrokken van Erard de la Marck (niet te bezoeken).
KIKIRPA : Fototheek online
Geleid bezoek van de kerk (FR)
Foto's
Merkwaardige elementen
Buitenzicht
Laten we eerst de buitenkant van deze mooie romaanse kerk uit de XIIe eeuw bewonderen, enig voorbeeld in België van de stijl van Cluny
-via de opening van de toegangspoort van de oude hoeve van de priorij: loop even de rue d'Engihoul in over 20 m.
-vanop het dorpsplein: zicht op de kerk op haar heuvel, met haar sierlijke achthoekige toren, doorprikt met gekoppelde baaien en, met links, het oude kerkhof.
-vanuit de "Voye di mèsse" (de weg van de missen) : neem hiervoor de rue de l'Eglise langsheen de muur van het kerkhof tot aan het eerste pad rechts. Vanuit deze plek heeft u een prachtig zicht op de tuin van de pastorie, de vijver en de achterkant van het gebouw.
Binnenzijde
Men wordt onmiddellijk getroffen door de wijdsheid, het evenwicht, de eenvoud en de warmte van het geheel, belicht door het glas in lood in de vorm van een klaverblad boven het koor (atelier Joseph Osterrath 1906) en de drie gekleurde glasramen achteraan in de absis.
De middenbeuk is van de zijbeuken gescheiden (mooie gewelven)door vierkanten pijlers afgewisseld met fijne pijlers, kolommen of met 4 gebundelde kolommen, in verschillende richting opgetrokken. Dit geeft aan het geheel een licher aspect.
Eigenaardige gejumeleerde en met ornementale spiralen versierde kolommetjes verlengen de stoere pijlers.
Doopvont (XIIde eeuw)
Het is hoogsteigenaardig en dagtekent uit de tweede helft van de XIIe eeuw. Het is vervaardigd uit kalksteen van de Maas.
Uniek kenmek: het wordt door 13 steunpunten onderschraagd: een kolom in het midden omrings door 12 kolommetjes. Vierkanten monoliete kuip (het uitgeholde gedeelte heeft de vorm van een halve sfeer).
De buitenzijde is versierd met beeldhouwwerk van Syrische inspiratie: op elke zijde twee verenigde leeuwen; op de vier hoeken menselijke gebaarde hoofden dewelke wellicht de vier stromen van het paradijs uitbeelden. Een van hen draagt een kroon. Het deksel is in mensing (XVIIe eeuw) waarvan het oorspronkelijke kruis werd gestolen en werd vervangen door een kruis, dagtekenend van 1895.
Christusbeeld (XVIde eeuw)
Midden de middenbeuk, een eikenhouten Christusbeeld, werk van de Luikse kunstenaar Maître Balthazar en geschilderd door Maître Lambert (Lombard), schilder van het prins-bisschoppelijk paleis onder Erard de la Marck.
Let op de zware doornenkroon en de lendendoek, door de wind opgewaaid. Het dagtekent uit het einde van de gotische periode. Het waaiende kledingstuk wijst op de overgang naar de Renaissance.
Oude beelden (XV-XVIe eeuw)
In de rechter zijbeuk bemerkt men drie beelden :
- de H. Catharina van Alexandrië (hout XVIe eeuw). De bekroonde keizer met kroon en scepter is overwonnen (zwaard) door de wetenschap (boek) van de heilige. Het zwaard wijst bovendien op de onthoofding van de heilige.
- S. Jan de Evangelist (hout XVe eeuw): gegolfde haardos die op een verwantschap wijst met de vorige. Zijn zegenend gebaar doet onder de vorm van een draak het dodengif opstijgen uit de voor hem bestemde gifbeker.
- H. Barbara (hout XVIe eeuw): herkenbaar aan de toren met drie ramen en de martelaarspalm.
Grafstenen
- Deze van de eerwaarde Jean Magonet, die gedurende 27 jaar hier pastoor was en op 8 januari 1714 stierf (linker transept)
- Deze van een zekere Pirlot, schepen van Hoei in 1508, met een wapenschild in het midden en 4 wapenschilden op de hoeken, opschrift in gotische letters (linker transept tegenover de vorige)
- De oudste, gedagtekend 1300 (MCCC in de rechter bovenhoek) zou deze kunnen zijn van een zekere Marie (Maroie) echtgenote van Henry de Vill...(transept rechts onder een gekruisigde Christus)
- De meest recente (de enige in het latijn) is deze van Eerwaarde Jean-Henri Gérard, pastoor te Saint Séverin gedurende 48 jaar, overleden op 24 augustus 1790 (rechterbeuk vlakbij het transept)
