Onze-Lieve-Vrouw
Brugsesteenweg
8433 Mannekensvere (Middelkerke)
Kerk | 1924-1925 | Neogotisch | Katholieke Kerk
Kaart
Openingsuren
01 mei - 30 september
ma 10.00 - 16.00
di 10.00 - 16.00
woe 10.00 - 16.00
do 10.00 - 16.00
vr 10.00 - 16.00
za 10.00 - 16.00
zo 10.00 - 16.00
Kerkdiensten
Beschrijving
De robuuste Onze-Lieve Vrouwekerk van Mannekesvere in typische gele baksteen van polderklei is omgeven door een kerkhof en van de Brugsesteenweg afgescheiden door een stenen muurtje.
Het is een driebeukige, neogotische hallenkerk naar een ontwerp uit 1922, met een oudere toren uit 1860. Het gebouw vervangt een middeleeuws bedehuis dat verwoest werd tijdens de Eerste Wereldoorlog, wanneer bijna het volledige dorp van de kaart geveegd werd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het dorp eveneens niet gespaard en werd het volledig blank gezet.
De west georiënteerde toren is bekroond met een tentdak. Buiten aan de kerk, aan de noordzijde, zie je een Christusbeeld onder een luifel. Het interieur is witbepleisterd onder een houten spitstongewelf. Het sobere meubilair is uitgevoerd door de kunstambachtschool van Maredsous in 1925. De altaren hebben een lichte art-deco-inslag.
Mannekensvere zelf ontstond, wellicht in de eerste helft van de 12de eeuw, langs de verbindingsweg Nieuwpoort-Brugge. Het heeft zijn naam te danken aan de nabijheid van de IJzer waarlangs het scheepvaartverkeer tussen Ieper en Nieuwpoort passeerde. Tegen betaling kon men er de veerboot nemen over de IJzer. Mannekin was waarschijnlijk de grafelijke functionaris die het veer bediende.
Onder impuls van de Tempeliers, die heel wat eigendommen en rechten hadden in deze regio, werd in Mannekensvere al vroeg een kapel gebouwd die uitgroeide tot deze volwaardige kerk. De Tempeliers waren een religieuze ridderorde die ten tijde van de kruistochten een Heilige Oorlog voerde tegen de moslims in het Heilige Land.
KIKIRPA : Fototheek online
Fietsroute 'Geloof en Bijgeloof'
Foto's
Merkwaardige elementen
Doopvont
De doopvont werd beschadigd en na de wederopbouw werd bij de herplaatsing, de oude kuip geplaatst op een nieuw onderstuk.
Harmonium
Jacob Alexandre was één van de top drie harmoniumbouwers in Frankrijk. Deze bouwers hadden instrumenten van zeer goede makelij. Op het instrument in de kerk staat het adres van zijn atelier 10 Boulevard de Bonne-Nouvelle. De firma had daar hun atelier tussen 1829 en 1851, dus het instrument zou gebouwd zijn in die periode.
Hoogaltaar
Merkwaardig in deze kerk is het kerkmeubilair, vervaardigd in 1925 door de Kunstambachtenschool van de benedictijnenabdij van Maredsous. Deze werd opgericht ter bevordering van ambachten die verband houden met de liturgie, zoals hout- en marmerbewerking en edelsmeedkunst.
De bedoeling was om voor de kerken een nieuwe religieuze kunst te ontwikkelen. De stijl wordt gekenmerkt door soberheid en rechtlijnigheid waardoor deze zeer modern aandoet.
Het oude hoogaltaar is vervaardigd uit Belgisch roze marmer. Het bestaat uit een aangepast grafaltaar met een kaarsenbank en een tabernakel. De voorkant is versierd met een mozaïekstuk waarin de Chiro (XP) staat, symbool van Christus. De deurtjes van het tabernakel met twee engelen zijn in geslagen koper.
Altaar en lezenaar
Het nieuwe altaar en de lezenaar werden vervaardigd met delen van de communiebank en de preekstoel. Het altaar bevat motieven die verwijzen naar de eucharistie. Aan de voorkant: de vijf broden en twee vissen en de bron van de genade. Aan de achterkant: de pelikaan en de toonbroden. De lezenaar heeft vooraan drie grote figuren: de profeet Elia met de boekrol, Christus die een lamme opricht en Mozes, die het licht uitstraalt. Het was door toedoen van priester Achiel Baert (1920-1933) dat hij voor een totaal verwoest dorpje, dat toen 210 inwoners telde, zo een merkwaardig kunstmeubilair heeft samengebracht.
Oude grafsteen
Bij het Sint-Hubertusaltaar staat tegen de muur een oude grafsteen. Deze werd teruggevonden in de vroegere pastorij tijdens werken.
Wie heeft niet de preek van ‘de pastoor van Mannekensvere’ gehoord, of zelf geacteerd, die de eed van trouw aan het Franse regime had afgelegd, en die in allerlei ‘lapsussen’ struikelde in de Vlaamse zinnen en woorden, zodat hij op Ons Heer Hemelvaart zei: ‘t’is ik zal preek over de klimop van de Jesus…’ De humor was toen een machtig wapen tegen de bezetter.
Belgisch soldatenkerkhof
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de kerk van 1860 verwoest, maar in 1924-1925 terug opgebouwd. Op het kerkhof is er een klein Belgisch Soldatenkerkhof, gelegen aan de zuidzijde van de Kerk.
