Saint-Humbert

In de 9e eeuw gaat de abdij over van privédomein naar kerkelijk domein. De abten van Maroilles zijn de dichte raadgevers van de keizers van het Heilig Roomse Rijk, meer in het bijzonder Maximiliaan, Keizer Karel of ook nog Filips II. De kerkelijke “alleu” van de abdij die zich uitstrekt over de gemeenten Maroilles, Marbaix, Taisnières en Noyelles behoort tot het land van het Rijk, erfgenaam van het Hertogdom Bourgondië. Doordat Maroilles dicht

bij de Franse grens ligt is het een strategische plaats. Haar inwoners kregen lang de bijnaam “De Bourgondiërs” niettegenstaande het feit dat Maroilles terug bij Frankrijk gevoegd werd als gevolg van het Verdrag van de Pyreneeën.

De geschiedenis van de parochiale kerk, die bekend staat als Sint-Humbert alhoewel ze opgedragen is aan de Heilige Maria, is zeer sterk verwant aan de geschiedenis van de abdij. Een eerste vermelding van de kerk wordt getuigd vanaf 1131, maar ze is zeker nog ouder dan dit. Ze werd verschillende keren herbouwd maar de huidige kerk is deze uit de 18e eeuw. Drie fasen volgden elkaar op van 1729 tot 1768 : de klokkentoren, de voorkant en de zijmuren alsook het koor. De kerk wordt dan rijkelijk versierd maar de Franse Revolutie doet veel van haar schatten verdwijnen. De kerk is zeer herkenbaar door haar toren met vier klokkentorens, tamelijk zeldzaam in het Noorden. De kerk ligt op de Via Gallia Belgica, een van de noordelijke routes naar Santiago de Compostella. De pelgrims kunnen hier een stempel laten aanbrengen op hun reiskaart en zullen in Maroilles zeker goed onthaald worden en een moment van verpozing vinden. De kerk draagt het label Beschermd Historisch Monument sedert 1969.