Onzichtbaar vanaf de Rue des Déportés, trekt het gebouw van de Adventistenkerk in Verviers op nr. 74 niet de aandacht van voorbijgangers. Verscholen aan de rechterkant aan het einde van een langwerpige, dalende gang, onthult het zichzelf zonder opzichtigheid. En je zou een beetje ontgoocheld kunnen weglopen als je ogen niet werden getrokken door een paar schijnbaar onbeduidende details: een zonneschijf die over een voorgebergte hangt, de preekstoel van de predikant. Het is moeilijk voor te stellen dat deze overhang een doopvont verbergt. Zou het een overblijfsel zijn van de eeuwenoude traditie van dopen in de kerken van de eerste eeuwen van onze jaartelling? Het gebrandschilderde glassymbool laat geen twijfel bestaan over de identiteit van de maker.
Deze relatief nieuwe kerk dateert uit de 1e helft van de 20e eeuw en ademt een sfeer van eenvoud en eenvoud uit die typisch is voor evangelische protestantse kerken. Maar als je een beetje oplet, zie je een aantal opmerkelijke stenen. Want de stenen die je hier vindt, zijn misschien niet waar je denkt dat ze zijn...
Uzelf, als levende stenen, wordt gebouwd tot een geestelijk huis.
1e brief van Petrus, hoofdstuk 2, vers 5a.