01 januari - 31 december
ma 14.00 - 17.00
di -
woe 9.00 - 10.00
do -
vr 14.00 - 17.00
za 9.00 - 17.00
zo 9.00 - 17.00
zondag 10.45
Deze aantrekkelijke kerk is ingeplant midden in het dorp. Ze is gebouwd met de bekende henegouwse blauwe steen, gewonnen in een nabijgelegen groeve.
De kerk dagtekent uit 1777 en is van classicistische stijl. Aan de buitenzijde bemerkt men, benevens de bakstenen hoge toren, in de buitenmuren ingebouwde grafstenen.
Aan de binnenzijde wordt de aandacht getrokken door het hoogkoor, meer bepaaldelijk door het centrale glas in loodraam dat het Laatste Avondmaal voorstelt, en ook door het koorgestoelte (1884) waarvan de armleuningen leeuwen voorstellen.
Nieuw sedert 2012 : een kruisweg in brons, van sobere makelij die tot meditatie uitnodigt.
KIKIRPA : Fototheek online
Opgetrokken op het dorpsplein, betreft het een klassieke parochiekerk in baksteen en breuksteen. Op de verlaagde boog van de deur van de toren staat het jaartal 1776 vermeld als datum van de bouw. De zijmuren, de bassementen van het koor en van de toren werden gebouwd met herbruikt puin. Indien weliswaar de hoge toren in baksteen is opgetrokken, komt de blauwe steen uitvoerig aan bod, en trouwens met stijl, vooral in de afgezoomde harpvormige hoeken.
Een tiental grafstenen en grafzerken zijn in de buitenmuren ingemetseld. De hoge toren die niet centraal staat, vergt onmiddellijk de aandacht Het hoogste van de drie verdiepen heeft, onder de breukstenen, galmgaten.
Opgericht op een houten sokkel bevindt zich het triomfkruis dat dagtekent omstreeks 1530. Het betreft een belangrijk kunstwerk van de kerk. Het is versierd met de vier evangelische symbolen aan de kleine vierlobbige houten uiteinden: de arend van Jan, de engel van Mattheus, de leeuw van Marcus en de stier van Lucas. Christus draagt lange haren en spreidt zijn armen horizontaal uit. Enkele druppels bloed bespatten zijn gelaat. De H. Maagd en Sint Jan dragen een gedrapeerd klassiek gewaad en hebben een houding die typisch is zoals afgebeeld op taferelen uit de 15e eeuw. Onze Lieve Vrouw droogt haar tranen met de recherhand. Jan draait zich naar de Redder met een blik vol tedere droeheid.
Vlak bij de kuip van de doopvont die achthoekig is en dagtekent uit de 16e eeuw, bevindt zich een Christusbeeld, gezeten op het kruis, uit dezelfde periode. Het beeld is gemaakt uit polychrome steen. Bedroefd, met doornen gekroond, toont hij een gerimpeld voorhoofd, de mond krampachtig, ingevallen wangen, kijkt hij voor zich uit. De aan elkaar verbonden polsen zijn met een touw vastgeknoopt.
De meeste glasramen vertonen helkleurige afbeeldingen van heiligen. Benevens Sint Elooi, Onze-Lieve-Vrouw die een mantel draagt met lelies versierd, het Laatste Avondmaal in het koor, en verder de H. Nikolaas, patroon van de parochie. Aan de voet van de majestatische bisschop staat een kuip waarin hij de drie geredde kindjes beschermt.
Het koorgestoelte dagtekent van 1884. De armleuningen zijn met leeuwekoppen versierd.
Op het voorste gedeelte van de twee bidstoelen bevinden zich twee engelen, een van elk geslacht (!). Zij dragen een kader waarop de A in hoofdletter voorkomt, wijzend op ; "Ik ben de Alpha en de Omega".
De kerk telt vijf travees, van elkaar gescheiden door stenen pijlers van Toscaanse stijl. Hun dimensie is opvallend. Het gewelf, met naakte bakstenen (1960) heeft de vorm van een sluier. Het bevordert de ernstige plechtige indruk die kenmerkend is voor het ganse interieur.