Denk aan de jongeren!

Per slot van rekening zijn zij de toekomstige overbrengers van de geschiedenis. Het is dus nooit te laat om hen bewust te maken van hun erfgoed en de fakkel in alle sereniteit door te geven.

HIER ENKELE PISTES DIE U KUNNEN HELPEN :

1. Zelf een project voor jongeren uitvoeren

• een permanente schattenjacht
• een ontsnappingsspel in de kerk (zie een Frans voorbeeld)
• een permanent aangepast ontdekkingsparcours
• artistieke workshops in de kerk tijdens de zomer
• ontdekkingscursussen tijdens de vakantie
• een speciale bewustmakingsopleiding om hen in staat te stellen gids te worden (zie hiervoor het zeer mooie initiatief van de entiteit Eglises Ouvertes Grand Est: "Les Jeunes Ambassadeurs du Patrimoine")
• één of meer nachten per jaar in de kerk, begeleid door professionele animatoren in het kader van een themaweekend
• een netwerk van blokplaatsen, studie- en rustplaatsen... Dit project maakt hen misschien niet direct bewust van het erfgoed, maar het maakt hen wel vertrouwd met de plek en dat is al een hele grote stap! Twee verslagen uit de entiteit van Walhain, één op Canalzoom en de andere op RTL Info

2. Samenwerken met

• De scholen in de regio, de leraren geschiedenis, kunst, muziek, spraakkunst, enz. (om een brochure voor te bereiden voor jonge adolescenten, workshops of speciale opleidingen, met het aanbod om bijvoorbeeld bepaalde cursussen te komen geven in de kerk zelf)
• Jeugdhuizen: deze organisaties zijn zeer dynamisch en staan dicht bij de jongeren

3. Jongeren er rechtstreeks bij betrekken

• Stel een enquête op, een bus met ideeën; een debatavond om hen erbij te betrekken en hen verantwoordelijk te maken voor hun erfgoed, om te zien wat hun aspiraties en behoeften zijn. Van daaruit:
• Bedenk een gemeenschappelijk project waarbij zij zich volledig betrokken voelen (voor ideeën voor projecten, zie punt 1.), want zoals Stéphane Bern het zo mooi zegt in zijn video ter ondersteuning van het project "Jonge Erfgoedambassadeurs":

"Deze jongeren zijn de overbrengers van de geschiedenis [...] Wij moeten hen dus verantwoordelijk maken voor de overdracht van hun erfgoed, hen helpen hun cultureel erfgoed te ontdekken, want wij hebben meer respect voor wat wij kennen en waaraan wij gehecht zijn, voor wat betekenis heeft, waarvoor wij dus verantwoordelijk zijn".