Sint-Pieter

De Sint-Pieterskerk in Oostkamp heeft een rijke en lange geschiedenis die teruggaat tot de 10e eeuw, met de eerste schriftelijke vermelding in 961. Dit maakt het het oudste gebouw van de gemeente. De kerk kende vele bewogen periodes, waaronder een verwoesting in 1128 tijdens de strijd om Vlaanderen. Na deze brand werd de kerk in 1175 heropgebouwd in de vorm van een kruiskerk, met een toren op de viering, opgetrokken uit veldsteen.

Tijdens de godsdienstoorlogen in de late 16e eeuw raakte de kerk zwaar beschadigd en werd zelfs tijdelijk gebruikt als onderkomen voor de pastoor en inwoners. De restauraties begonnen in de 17e eeuw, waarbij de kerk weer hersteld werd naar haar oorspronkelijke functie.

Door de eeuwen heen werden er talrijke renovaties en uitbreidingen uitgevoerd. De meest recente en opvallende ingreep betrof de verplaatsing van het altaar naar een verhoog onder de toren, waarbij enkele historische graven en inscripties werden ontdekt.

De kerk bevat veel interessante kunstwerken en waardevolle voorwerpen, zoals de 32 glas-in-loodramen met heiligenafbeeldingen, en twee grote glasramen die refereren aan de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog en O.L.V. van Lourdes. Er zijn ook belangrijke stukken zoals een 15e-eeuws Mariabeeld, een houten communiebank uit 1718, oude biechtstoelen, en schilderwerken van Jan Maes en Jan Garemijn.

Daarnaast bezit de kerk twee opmerkelijke orgels: het Van Eynde-orgel uit 1717, dat geklasseerd en gerestaureerd is, en het moderne Pelsorgel uit 2018 dat in het hoogkoor staat. De jaarlijkse orgelconcerten in augustus trekken bezoekers van heinde en verre.

Buiten de kerk zijn enkele grafstenen ingemetseld, en aan de noordzijde is er een lapidarium dat herinnert aan het oude, inmiddels ontruimde kerkhof. De oorspronkelijke contouren van de middeleeuwse kruiskerk zijn nog zichtbaar in de westelijke gevel, wat een bijzondere blik biedt op de architectuurgeschiedenis van het gebouw.

KIKIRPA: fototheek online

Brochure Sint-Pieter Oostkamp