Sint-Michiel

In het jaar 987 weidt aartsbisschop Egbert van Trier naast de Grafenburg een kerk tot eer van de Allerheiligste Verlosser. Bij de nieuwbouw in de 13e eeuw krijgt het huis van God de heilige Michael als beschermheer toegewezen. Gedurende de verovering van de stad door Bourgondische troepen in 1443 ontstonden zware beschadigen. Een grote brand aan het begin van de 15e eeuw leidde tot de bouw van een nieuw gedeelte in 1519. Deze datum is in de eindsteen van het gewelfde gebeiteld.

De kern van het huidige laatgotische bouwwerk rijkt tot in deze tijd terug. In de 17e eeuw werd de ruimte naar het westen toe vergroot. De dicht aan de vestingwallen gelegene apsis wordt afgebroken. De toren krijgt zijn karakteristieke uivormige luifel. De parochie wordt aan de Dominicanen toevertrouwd, die tot de Franse revolutie hier blijven. Het zijschip ontstaat in 1834 doordat het refectorium van het voormalige klooster eraan toegevoegd wordt. Naar een lange tijd van secularisatie onder de Franse heerschappij wordt de kerk ingericht met mobilair, dat uit meerdere andere Godshuizen stamt.