Centraal in het dorpcentrum staat de prachtige kerk, toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw Geboorte. Reeds vele eeuwen straalt deze kerk de fierheid uit, die zo eigen is aan Gierle. Het gebouw zoals we het nu zien, dateert uit het begin van de 16de eeuw. Toch moeten de grondvesten reeds veel langer bestaan. Achter het hoofdaltaar zou een steen ingemetseld zijn waarop het jaartal 1121 te lezen staat.
In de 14de eeuw zouden hier monniken van Cluny, de gekende Franse abdij, de Latijnse taal onderwezen hebben. Mogelijk hebben deze monniken ook bijgedragen aan het onderwerp en het ontstaan van de kerk en van de toren, die misschien daarom wel Clunytoren genoemd wordt. Kenmerkend zijn de vierkante voet en de achtkantige verdieping en spits. Deze vormen verwijzen naar romaanse bouwkenmerken.
Door de eeuwen heen heeft onze kerk heel wat stormen doorstaan, in het bijzonder tijdens de godsdienstoorlogen in de 16de eeuw had ze erg te lijden van plundering, verwoesting en brand. Steeds opnieuw werd ze door de gezamenlijke inzet van onze voorouders hersteld en vernieuwd. Elke pastoor, meestal in samenwerking met het gemeentebestuur, voelde zich verplicht om een bijdrage te leveren aan het onderhoud, de restauratie of het herstel van deze kerk.
KIKIRPA: online fototheek
Rijk versierd gepolychromeerd kalkhouten Onze-Lieve-Vrouwebeeld door de kunstenaar Thomas Haesaert (1600-1625). Kindje in rood gewaad met vergulde sterren en boord, zegenend, kort krullend haar. Oorspronkelijk “Madonna van de Apocalyps”, staand op de wereld en halve maan en slingerende serpent op de sokkel.
Het beeld werd vermoedelijk eind 19e eeuw begin 20e eeuw afgezaagd en aangepast als processiebeeld.
De centrale steun van deze preekstoel uit 1719 is de Heilige Helena in rijk gewaad, met kruis en kelk op een wolk. Onderaan bevindt zich een gestrikte lauwerkranslijst, bovenaan een kroonlijst.
Vooraan zie je een afbeelding van de Zegenende Jezus.
Op de afgeschuinde hoeken zie je voluuthermen met symbool van de evangelisten.
Boven de trap zie je een schelp waaraan twee bloemenslingers die door twee engeltj
Glasraam, 1905.
Centraal voorstelling van O.L. Vrouw met Kindje die de rozenkrans overhandigt aan de Heilige Dominicus in gezelschap van musicerende engelen.
Rechts vooraan: handje met fakkel. Geplaatst onder dubbel gotisch baldakijn.
Tekst: Donum Familiae/Vendelmans-De Wolf/ Anno Domini/1905/O.L.V. van den aller hsten Rozenkrans.
Dit is het enige glasraam dat gespaard bleef tijdens WO II.
Brons door Willy Peeters (1983).
Vooraanzicht van een beeldengroep met figuurtjes van ca 33 cm hoog, op voetstuk.
Rechthoekig blok in kalkzandsteen, grofkorrelig gegoten (1900-1925). Geprofileerd, getrapt, overwelvend bovenblad met altaarsteen. Alles in zwart marmer; onderaan rechthoekige plint met vier zuilen voor de schoot: elke zuil met gotische basis, cilindrische zuil in rood marmer en bladkapiteel onder vierkante deksteen.
Centraal op de schoot bevindt zich een rond medaillon (verdiept reliëf) met vierpas/lob waarin een stralenkruis met fleur de lys-armen.
Olie op doek door Jill van Lill (2023).
In acht werken verbeeldt kunstenares Jill haar eigen interpretatie van de acht zaligheden.
Voor het formaat liet ze zich inspireren door de kleurrijke heiligenbeelden die je vroeger in elke kerk zag, hoog op een sokkel, duidelijk zichtbaar.
Elke zaligheid stelt een beloning in het vooruitzicht, dat zijn de bloemen bovenaan. De kleur biedt een versterking van het gevoel.Symbool, beeld, kleur geven een inkijk in de betekenis zoals Jill de zaligheden ervaart.