01 januari - 31 december
ma 9.30 - 18.00
di 9.30 - 18.00
woe 9.30 - 18.00
do 9.30 - 18.00
vr 9.30 - 18.00
za 9.30 - 18.00
zo 9.30 - 18.00
In het hart van het kerkhof van Vieux-Bourg staat de kerk Notre-Dame des Roncettes. Haar naam komt voort uit het feit dat ze vroeger omringd was door bramen.
De kerk is typerend voor de kerken in het Pays d'Auge. De meeste dateren uit de romaanse periode, zoals hier te zien is aan de elementen van de zuidmuur, zoals de ommuurde deur, de halfronde openingen en de visgraten.
De kerken in dit gebied zijn bescheiden van omvang en hebben een eenvoudige plattegrond, bestaande uit één schip en een koor.
Late toevoegingen completeren het geheel. In de 16e eeuw werd de kerk van Vieux-Bourg verrijkt met een portaal en een kapel in gotische stijl, zoals blijkt uit de ogivale opening. Veel van deze kerken werden tegelijkertijd voorzien van steunberen en hun openingen werden gewijzigd.
Hoewel de kerken van het Pays d'Auge veel gemeen hebben, zijn ze allemaal verschillend door de geschiedenis van het dorp en zijn evolutie.
Als u deze plattelandskerk binnengaat, vergeet dan niet naar boven te kijken om het gewelfde staafvormige plafond met een sterrenhemel te ontdekken en de tentoongestelde voorwerpen, die getuigen van het leven in het dorp, zoals de doopvont uit de 15e eeuw en het altaarstuk van de kerk, te waarderen.
Ontdek de folder van de ASPVB met een QR-code voor een virtueel bezoek aan het gebouw, door hier te klikken...
Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie)
De zuidelijke muur is het oudste deel van de kerk. Hij is herkenbaar aan het visgraatpatroon, waarbij de bakstenen, of platte stenen, schuin staan en bij elke rij van richting veranderen.
Deze techniek, waarbij lokale materialen werden gebruikt, gaf de muren meer stabiliteit tegen lagere kosten. Hoewel visgraatmetselwerk bekend is uit de Romeinse tijd, werd het veel gebruikt in de kerkbouw tussen de Karolingische en Romaanse periode.
De meeste caquetoires dateren uit de 15e of 16e eeuw en zijn verbonden aan Romaanse kerken. Deze beschutte ruimte werd gebruikt door parochianen om elkaar te ontmoeten en nieuwtjes uit te wisselen, vandaar de naam die is afgeleid van het werkwoord caqueter, wat “kletsen zonder onderscheid” betekent.
Ze zijn vooral te vinden in dorpen, vooral in Midden-Frankrijk, maar ook in Normandië.
Deze doopvonten dateren uit de 15e eeuw en zijn beschermd als Historisch Monument.
Ze zijn rijkelijk versierd met gebladerte en druiventrossen. Op de basis is ook een kinderhoofdje gegraveerd.
De achthoekige basis is versierd met geometrische vormen.
De broederschappen van liefde zijn verenigingen van parochianen die op vrijwillige basis begrafenissen bijwonen en de families en de celebrant begeleiden.
Ze zijn herkenbaar aan hun vaandels, hun chaperon (versierd stuk stola), hun tintenelles (bellen) en hun torchères, die gebruikt worden om de kaarsen te dragen.
Het 18e-eeuwse polychrome altaarstuk wordt binnenkort gerestaureerd en er is al onderzoek gedaan naar de verschillende lagen polychromie.
Het doek, gedateerd 177, toont een relatief zeldzame scène: de geboorte van de Maagd.
Er wordt momenteel campagne gevoerd om de glas-in-loodramen te restaureren en er worden fondsen geworven om de gemeente en de vereniging te steunen.
De glas-in-loodramen zijn het werk van meester-glasblazers uit het atelier Gouty in Cormeilles.
De eerste die geïnstalleerd werd, was in de kapel van de Maagd. Een bijzonder kenmerk van de buitenkant is bewaard gebleven: de houten vulling.
Binnenkort zullen er andere glas-in-loodramen worden toegevoegd, die het Doopsel van Jezus en de Bruiloft te Kana illustreren.
Dit gepolychromeerde gipsen beeld herinnert aan de aanwezigheid, onder de kerk, van een wonderbaarlijke fontein waarvan men geloofde dat hij oogkwalen genas.
Pelgrims laten een doek weken in de bron, deppen het over hun ogen en steken dan een kaars aan voor het beeld. De doek wordt dan aan de haag gehangen. Veel van de doeken zijn daar vandaag de dag nog te zien.