Kerk | XII-XIV-XV | Romaans, Gotiek | Katholieke Kerk
Vieringen :
zondag 9.30
De Sint-Martinuskerk is een heterogeen zandstenen gebouw met omliggend kerkhof op de helling van een heuvelrug.
De oorspronkelijk romaanse kerk stamt uit de 12de eeuw. Verwijzingen hiernaar vindt men in de noordgevel, de dichtgemetselde rondboogvensters in het schip en het westelijke deel van het koor, alsook de zware vierkante pijlers van de vliering die de oorspronkelijk centrale klokkentoren ondersteunden. In de loop der tijden onderging de kerk talrijke wijzigingen: de transepten werden in de 14de eeuw en de westtoren in de 15de eeuw toegevoegd. De zuidelijke zijbeuk werd na de brand van 1592 in Brabantse gotiek herbouwd. De doopkapel in de noordelijke zijbeuk dateert van 1797. De kerk kreeg een grondige restauratie in 1907. De sacristie en het magazijn dateren uit deze periode, evenals de reconstructie van de romaanse venstertjes van het koor.
Het meubilair (16e-18e-eeuw) omvat onder meer twee offerblokken en twee biechtstoelen, een barokke kansel en het doksaal in rococo. In de doopkapel met gebeeldhouwde eiken afsluiting staat een stenen renaissancedoopvont door Fr. den Tengieter.
De massieve vierkantige 15de-eeuwse toren en de steunpijlers verlenen de kerk haar grootse indruk. De stijl is hooggotisch, doch aan bepaalde bovenmuren merk je nog gedeelten van een oudere Romaanse kerk uit de 12de eeuw. In de rechterzij beuk zie je een prachtig houten Sint-Martinusbeeld. In de linkerkruisbeuk hangt een 17de-eeuws schilderij: de graflegging, een kopie van een werk van Hugo van de Goes of van Rogier van de Weyden.
Uitgebreide beschrijving
KIKIRPA : Fototheek online
Toerisme Vlaams-Brabant