Sint-Remaclus

De klokkentoren

Zoals zijn massa, de dikte van de muren en de schietgaten aan de zijkanten suggereren, werd de kerktoren vanaf het begin ontworpen om de inwoners van het dorp te beschermen in het geval van een inval. Zijn toegangspoort en het bovenste gedeelte zijn van recentere datum. De structuur is herbouwd na een storm in 1617 en heeft een balk waarop het jaartal al lang als "1017" wordt gelezen (de 6 is gemakkelijk te verwarren met een 0).

De Lombardstroken van de gevels

Het decoratieve motief dat het metselwerk van de kerk siert, is kenmerkend voor de eerste romaanse gebouwen: een opeenvolging van pilasters in laagreliëf, in de hoogte verbonden door een fries van arcaturen (halve cirkels). Een stilistische "handtekening" die historici associëren met de metselaars van Lombardije (in Noord-Italië) die de Romaanse kunst verspreidden naar onze regio's vanaf het bewind van Karel de Grote.

De bestrating van het zijterras

De zijdelingse rechtertoegang tot de kerk, nu afgesloten door een poort, is betegeld met talrijke naast elkaar geplaatste stenen "op de smalle zijde” (d.w.z. verticaal, zodat alleen de randen zichtbaar zijn). Hun pijlpuntuitlijning geeft een mooie dynamiek aan het geheel. Dit is een kennis die tegenwoordig bijna verdwenen is ...

De gotische doopvont

Deze achthoekige kuip, gebeeldhouwd in de 16de eeuw, rust op een zware vierkante basis. De vier naïeve gezichten die de hoeken sieren, vreemd genoeg overweldigend, vertegenwoordigen traditioneel de vier belangrijkste punten en de vier rivieren van het paradijs. Vroeger stonden de doopvonten (van de Latijnse fonteinen, fonteinen of bronnen) altijd bij de ingang van de kerken, omdat ongedoopte mensen het centrum van het gebouw niet mochten betreden.

Christus aan het kruis

Deze voorstelling van de gekruisigde Jezus maakt indruk door haar bijzonder expressieve model. Een stijl die doet denken aan die van Meester Balthazar, bekend in de regio in de 16de eeuw. Het gezicht van de gekwelde persoon ziet er vredig uit, in tegenstelling tot de spanning van zijn uitstekende spieren. Het meest merkwaardige is het doodshoofd aan de voet van het kruis, wat ons eraan herinnert dat de kruisiging plaatsvond op de heuvel Golgotha ("schedel" in het Hebreeuws).

Standbeeld van de heilige Remaclus

Deze beeltenis van de heilige stichter van de abdij van Stavelot (waarvan het dorp Ocquier in de vroege Middeleeuwen afhankelijk was) is een recent werk van naakt hout. Het oorspronkelijke standbeeld, helaas gestolen, was één van de mooiste van meester Balthazar (1520-1530). We herkennen de staf van de abt en, aan zijn voeten, de wolf geladen met stenen die de heilige op miraculeuze wijze had opgeleid om hem te helpen bij de bouw van zijn klooster.

Download de plattegrond