01 november - 14 maart
ma 9.00 - 17.00
di 9.00 - 17.00
woe 9.00 - 17.00
do 9.00 - 17.00
vr 9.00 - 17.00
za 9.00 - 17.00
zo 9.00 - 17.00
15 maart - 31 oktober
ma 9.00 - 19.00
di 9.00 - 19.00
woe 9.00 - 19.00
do 9.00 - 19.00
vr 9.00 - 19.00
za 9.00 - 19.00
zo 9.00 - 19.00
De kerk werd gebouwd in de Karolingische periode, tussen de 9e en 10e eeuw. Het kenmerkende metselwerk, bestaande uit stenen puin gebonden met mortel en versierd met drie rijen rode bakstenen, is een zeldzaam en emblematisch kenmerk. Deze techniek, die zijn oorsprong vindt in de Romeinse tijd, is ook terug te vinden in militaire ommuringen zoals die van Le Mans en de thermale baden van Cluny in Parijs. Thermoluminescentie-analyses hebben aangetoond dat deze bakstenen dateren tussen 300 voor Christus en 700 na Christus, wat getuigt van het hergebruik van oude materialen tijdens de bouw.
De bouw van de kerk ging door tot in de romaanse periode, zoals blijkt uit de 11e-eeuwse bovenverdiepingen.
Het interieur van de kerk zit ook vol verrassende details. Als je naar het plafond van het schip kijkt, zie je de gebeeldhouwde ragers aan de uiteinden van de balken. Aan de linkermuur valt ook een enfeu met een halfronde boog op.
Ga voor meer informatie naar de website van de vereniging: https://vieuxpontenauge.fr/
Zichtbaar aan de oostkant van de toren, op de hoek van het koor, luidt deze gedenkplaat in het Latijn, geschreven in Karolingische typografie, als volgt: “Op 7 februari stierf Ranoldus. Hij werd geboren uit het ras van de Franken. Moge zijn ziel rusten in vrede. Am(en). Hij heeft deze kerk gemaakt.”
In die tijd markeerde dit soort inscripties de sterfdag van een belangrijk persoon, zodat er voor hem of haar gebeden werd, zelfs als hij of zij elders begraven lag. Deze gedenkplaten zijn erg zeldzaam in Normandië.
Bij de ingang van de kerk staan twee polychrome stenen beelden uit de 16e eeuw:
- Het eerste beeldt Sint Maarten uit, gekleed in 16e-eeuwse kleding, te paard, zwaard in de hand. De gelaatstrekken, het paard en de kleding zijn erg goed gedaan.
- Het tweede beeldt een Heilige Drie-eenheid of Troon van Glorie uit. De Vader, die een tiara draagt, zit op een troon versierd met fleur-de-lys, houdt de gekruisigde Christus vast, met de duif van de Heilige Geest onder zijn baard.
Dit schilderij, dat vroeger op het hoofdaltaar stond, dateert uit het einde van de 17e eeuw. Het toont Sint Aubin als bisschop, omringd door andere figuren, die een dood kind uit de dood doet opstaan in de armen van een vrouw, omringd door rouwende vrouwen. In plaats van een scène die een wonder van Saint Aubin voorstelt, is het eerder een “respijt”-scène: het geloof dat een doodgeboren kind kortstondig weer tot leven kon worden gewekt om te worden gedoopt.
Maar wat dit schilderij uitzonderlijk maakt, is de herschildering die werd uitgevoerd bij de komst van de eerste republiek (1792-1804), toen republikeinse symbolen werden toegevoegd: een driekleurige vlag, een sans-culottes spies en een lictorbalk op de achtergrond die het tafereel in tweeën deelt. In de rechterbenedenhoek vuurt een kleine figuur, verkleed als soldaat, een kanon af, waarschijnlijk de handtekening van degene die het tafereel herschilderde.
Deze meesterwerken van houtsnijwerk dateren uit de 17e en 18e eeuw.
- Altaarstuk in het koor: toen het schilderij werd ontmanteld, werden schilderingen in Sulpician-stijl herontdekt, die waarschijnlijk dateren uit het begin van de 20e eeuw. De tekst luidt: “Voici ce cœur qui a tant aimé les hommes” (“Hier is het hart dat de mensheid zo liefhad”). Aan weerszijden staan twee cartouches met afbeeldingen van de heilige Johannes Eudes, stichter van de Eudisten en het seminarie in Caen, en de heilige Margaretha Maria Alacoque.
- altaarstuk aan de noordzijde (links): Dit verbeeldt de terugkeer uit Egypte van de Heilige Familie, gebaseerd op een schilderij van Gerard Seghers geïnspireerd door Rubens. Maria lijkt zwanger te zijn, een ongebruikelijk detail voor deze scène, die dateert uit het einde van de 17e eeuw.
- Zuidelijk altaarstuk (rechts): Toont de liefdadigheid van Sint Maarten, die zijn mantel deelt met een bedelaar van zijn paard.
In de noordwestelijke hoek van het schip zijn nog steeds sporen te zien van het grafmonument van de laatste heer van Vieux-Pont. Onder het Ancien Régime werd een band met het wapen van de overleden heer zwart geschilderd als teken van rouw.
Hier bevat een schild versierd met twee eenhoorns en een baronkroon drie stokken en drie bloemen, zoals gedefinieerd in de heraldiek: “Azuur, een chevron Argent tussen drie stokken in basis, fess Argent, op een hoofd drie rozen Argent”.
Dit wapen behoort toe aan de familie Dunot, aanwezig in Saint-Pierre-sur-Dives sinds de 15e eeuw, en eigenaars van de baronie van Vieux-Pont in de 18e eeuw (tak Saint-Maclou).