01 januari - 31 december
ma 9.00 - 19.00
di 9.00 - 19.00
woe 9.00 - 19.00
do 9.00 - 19.00
vr 9.00 - 19.00
za 9.00 - 19.00
zo 9.00 - 19.00
De parochiekerk werd al in de 11e eeuw gebouwd, zoals nog steeds te zien is aan de buitenmuren van het koor en het schip, die gebouwd zijn in het zogenaamde visgraatverband, en was oorspronkelijk een bedevaartskapel gewijd aan Saint-Marcouf.
De grote open deuren van de kerk, midden in de natuur, nodigen uit om binnen te komen en de wonderen te ontdekken, van de prachtige fresco's uit de 14e eeuw tot het originele altaarstuk uit de 18e eeuw, en niet te vergeten de verschillende afbeeldingen van de heilige Marcouf en de charmante adelaar-lutrin.
De klokkentoren werd in de tweede helft van de 19e eeuw herbouwd in neoromaanse stijl, geïnspireerd door die van Saint-Loup-Hors en Huppain. Als je onder het portaal doorloopt, kijk dan omhoog om de snavelkoppen te bewonderen die in de rand van de boog bijten, een veelvoorkomend motief in de regio tijdens de Romaanse periode.
Deze 14e-15e-eeuwse fresco's, die in 1957 werden herontdekt toen het hoofdaltaar werd vernield, zijn het meesterwerk van de kerk en staan sindsdien op de monumentenlijst.
De fresco's in het koor zijn zeer rijk en beelden talloze scènes uit het dagelijks leven of uit de Bijbel uit, zoals de Kroning van de Maagd en een voorstelling van het Hemelse Jeruzalem.
In polychroom hout, daterend uit de 16e eeuw.
De figuur van deze lokale heilige is erg belangrijk. Hij kwam oorspronkelijk uit Bayeux en ging evangeliseren in de Cotentin waar hij een klooster stichtte. De legende vertelt dat Saint Marcouf koning Robert de Vrome de kracht gaf om brandwonden te genezen, een thaumaturgische kracht die in Frankrijk door koningen tot aan Charles X werd bestendigd, tijdens de Royal Touch-ceremonies, met de beroemde zin “De koning raakt u aan, God geneest u”.
Vanaf dat moment werd Saint Marcouf aangeroepen om de ziekte van écrouelles te genezen. Een wonderbaarlijke bron in de buurt van het gebouw houdt deze cultus in stand dankzij het zuivere water, dat de deugd heeft huidziekten te genezen.
In polychroom hout, daterend uit de 18e eeuw.
Saint Louis is afgebeeld als koning met een blauwe mantel bezaaid met fleurs-de-lis en gevoerd met hermelijn.
Hij houdt de nagels van Christus vast, die behoren tot de elementen van het lijdensverhaal die hij verwierf en waarvoor hij de Sainte-Chapelle in Parijs liet bouwen, een waar juweel van stralende gotische kunst en een weelderig reliekschrijn voor de relieken van het lijdensverhaal.
Het stond oorspronkelijk in het koor, omdat het het voormalige altaarstuk van het hoofdaltaar uit de 18e eeuw is. Het wordt geflankeerd door Ionische pilasters en kruisbloempjes in rococostijl en heeft een 18e-eeuwse voorstelling op doek van de wederopstanding, mogelijk afkomstig uit het atelier van Rupalley.
"Op het kerkhof, tussen de poort en de taxusboom, ligt een zeer merkwaardige grafsteen gemaakt van een blok zandsteen; op dit blok staat een kruis, waarvan de cilindrische dwarsstukken aan de uiteinden zijn versierd met een soort kruisbloem die mij lijkt te wijzen op de 13e of late 12e eeuw. Arcisse de Caumont, 19e-eeuws historicus en archeoloog uit Calvados.
Taxus is een zeer giftige en schadelijke boom, maar hij is ook zeer winterhard, ook al groeit hij langzaam. Hij komt niet meer veel voor in Frankrijk, maar op Normandische begraafplaatsen is hij nog wel veel te vinden.
Omdat hij schadelijk is voor vee en gewassen, verdwijnt hij geleidelijk uit landbouwgebieden en beperkt hij zich tot de omgeving van kerken, een gewijde en vaak afgesloten ruimte. Traditioneel werden er minstens twee taxussen geplant op begraafplaatsen, één bij de ingang en één bij het portaal.
Bovendien verbond een oud Keltisch geloof de levensduur van deze boom aan de onsterfelijkheid van de ziel. Men dacht ook dat de bladeren de geuren en miasma's konden absorberen die uit het lichaam ontsnapten.