15 maart - 16 oktober
ma 9.00 - 18.00
di 9.00 - 18.00
woe 9.00 - 18.00
do 9.00 - 18.00
vr 9.00 - 18.00
za 9.00 - 18.00
zo 9.00 - 18.00
16 oktober - 14 maart
ma
di
woe
do
vr
za 10.00 - 16.00
zo 10.00 - 16.00
Tot de Franse Revolutie behoorde Beiler tot de parochie Weiswampach en dus tot het bisdom Luik en het dekenaat Stavelot in België tot 1802. In 1857 pleitte de toenmalige pastoor van Weiswampach, August-Theodor-Benedikt Durst, voor de bouw van een nieuwe kerk in Beiler en wees in een brief aan de redactie van de "Luxemburger Wort" op de schrijnende gebreken, zoals het nijpende geld- en ruimtegebrek en het instortingsgevaar van de kerk. In hetzelfde jaar bood de Luxemburgse architect Charles Arendt de gemeente plannen aan voor een nieuw gebouw, die dankbaar werden aanvaard. Zo werd in 1857 de huidige kerk in landelijke stijl gebouwd en in 1879 ingewijd door bisschop Nicolas Adames, de eerste bisschop van Luxemburg. Hij was het die Sint-Odilia tot hoofdpatroon en Sint-Valentijn tot tweede patroonheilige van de kerk maakte. Vanaf 1953 werd de kerk meermaals gerenoveerd.
Het glas-in-loodraam, gemaakt na 1923, toont Mozes met de twee tafelen der wet, waarbij het wijzende gebaar hem identificeert als leraar die Gods woord verkondigt aan het volk van Israël. De ramen uit 1923 werden gemaakt door de firma Linster en Schmit.
Het altaar bekoort door zijn gebeitelde ranken van bloemen en korenaren en zijn barokke snijwerk.
Zij is afgebeeld met een Bijbel waarop haar ogen te zien zijn. Volgens de legende werd zij blind geboren, maar kreeg zij door haar doop het gezichtsvermogen. Zij is de beschermheilige tegen deoogziekten en van de blinden, en beschermheilige van de Elzas.
Sint-Valentijn wordt hier vereerd als beschermheilige van de varkens en als helper tegen epilepsie. Maar hij is ook de beschermheilige van geliefden en zou helpen bij een goede verloving en een goed huwelijk. Hij wordt bijna wereldwijd gevierd op 14 februari door alle geliefden.
De kruisweg toont het lijden van Christus in 14 staties, van zijn veroordeling tot zijn executie. Het is interessant dat twee van deze staties zich hier op de voorwand van de galerij bevinden.
Hij was een Angelsaksische missionaris die in de 7e eeuw het christendom naar onze streken bracht en het klooster van Echternach stichtte. Vereerd als heilige, wordt hij beschouwd als de beschermheilige van Luxemburg en wordt hij aanroepen tegen onder andere epilepsie en huidziekten.