Saint-Nicolas

De huidige parochiekerk van Durbuy, gelegen op de rechteroever van de Ourthe, onder het kasteel van de graaf, tegenover de beroemde rots-plooiing  van Omalius, was vroeger het heiligdom van een religieuze gemeenschap: de Recolletten.  

In de 17de eeuw bouwde Laurent le Jeune, deken van de collegiale kerk van Maastricht, op het terrein van zijn vader, dat hij aan de kerk schonk, het klooster van de Recolletten.  Het was de koning van Spanje, Filips IV, die hem groen licht gaf om met de werken te beginnen. Dertien jaar later, in 1642, werd de kerk ingewijd en gewijd aan de Onthoofding van de Heilige Johannes de Doper.

Pas in 1810 werd de kerk van de Recolletten deze van de inwoners van Durbuy, nadat de kloostergemeenschap werd opgeheven  en na de sloop van de oude, te bouwvallige  parochiekerk. Zij nam haar naam aan en werd de Sint-Niklaaskerk.

Het 39 meter lange gebouw in kalksteen vermengt verschillende architectonische stijlen. Het gotische schip (1630), het klassieke koor (1766) en de neogotische daken (voltooid in 1845) vormen een harmonieus geheel en markeren de verschillende transformatieperiodes van de kerk.

Binnenin zijn er, afgezien van de sporen van een booggewelf onder het dak, geen elementen meer van de oorspronkelijke constructie.

Vandaag de dag is de Sint-Niklaaskerk een goed onderhouden kerk die een niet te missen tussenstop is voor toeristen die door de geplaveide straten van het kleinste stadje ter wereld slenteren, of voor degenen die in de buurt van een partijtje minigolf genieten. Er wordt dagelijks een religieuze dienst gehouden en er worden regelmatig verschillende activiteiten georganiseerd.

De Espace Saint-Nicolas naast de kerk heeft een boekhandel en een ruimte voor gezinsactiviteiten en bedrijfsseminars. 

KIKIRPA : Fototheek online