Sankt-Hubertus

Geschiedenis van de Sint Hubertuskerk

De huidige kerk werd in kalksteen opgetrokken en vervangt de gothische kerk van het einde van de 14e eeuw en een voormalige eerste kapel uit de 11e eeuw, toegewijd aan Sint Hubertus. Men vond er de grondvesten van terug op het begin van de 21e eeuw wanneer men de verwarmingsinstallatie vernieuwd heeft.

Het huidige gebouw kwam tot stand tussen 1768 en 1771 volgens de plannen van de Italiaanse architect Joseph Moretti. Belangrijke restauraties aan zowel de buitenkant als aan de binnenzijde volgden elkaar op gedurende de twee eerste decennia van de 21e eeuw.

Bijzondere architectuur

Opgericht op een heuvel met een omheiningsmuur aan de noordzijde, kende de huidige kerk nogal merkwaardige werkzaamheden in 1910-1911, wanneer de klassieke spits van de kerken in deze regio moest worden afgebroken. Zij was nog een overblijfsel van de kerk die voorafging aan deze van 1768, en dreigde in te storten. De geveltoren werd op dat ogenblik weder opgetrokken en bekroond met een achthoekige klokketoren, atypisch in deze regio, en die er heden ten dage zijn belangrijkste kenmerk van uitmaakt.

 De twee wijzerplaten van het uurwerk aangebracht op de noord-westzijde wekken eveneens de aandacht.

Doopkapel

Deze kapel bevat rijke en zeer delikate versieringen uit de 18e eeuw die niet werden vervangen in 1906/1908, alsmede een borstbeeld van God de Vader in de wolken (1770).
De doopvont stamt uit de 19e eeuw.

Beschildering van de gewelven

Deze schilderingen zijn van uitzonderlijke kwaliteit en dagtekenen, uitgezonderd deze van de doopkapel, uit de jaren 1906-1908. Zij zijn het werk van de Akense kunstschilder Carl Bränner. Zij stellen belangrijke bijbelse taferelen voor: in het koor : het Paaslam, omringd door de evangelisten, vervolgens het hert, symbool van de dorst naar God en de duiven bij de bron van "levend water", de bekering en evangelisatie van de heidenen door de HH. Bonifacius en Franciscus Xaverius, de duif van de Heilige Geest, de ark van Noë en ten slotte een medaillon van latere datum en van een onbekende schilder dat de Heilige Cecilia voorstelt, omringd door een schare engelen.

Deels verguld, deinen deze schilderingen uit op de pilaren.

Altaren en kerkmeubilair

Het hoofdaltaar, verwezenlijkt in 1776 door Köhlder, draagt een retabel met een fronton dat als baldakijn fungeert, geschraagd door zes lange pilasters.

De renovatiewerken van 2017 lieten toe de schoonheid te ontdekken en de kleuren, alsmede taferelen ter hoogte van het tabernakel, zoals het verhaal van de discipelen van Emmaüs.

De zijaltaren met Sint Hubertus rechts en Onze Lieve Vrouw met Kind links zijn van ietwat jongere datum dan het hoofdaltaar.

De communiebank en de biechtstoel dagtekenen van 1772, de preekstoel en de biechtstoel alsook de houten lambrisering en de kruisweg stahmen uit 1870.

De vensters

De nissen van de zijvensters zijn versierd met medaillons die de twaalf apostelen tonen samen met hun iconografische attributen. Allen, behalve Sint Jan, stierven de marteldood, hetgeen de veelvuldige aanwezigheid uitlegt van de olijftak, symbool van de martelaar, en andere symbolen die de instrumenten van hun marteling uitbeelden.

De glasramen in het koor wijzen naar Sint Hubertus en Sint Wendelin, patroon van de boerderijdieren. Zij zijn het werk van hetzelfde Gentse atelier als het prachtige glasraam dat de Heilige Cecilia uitbeeldt in de toren boven de ingang.