Onze-Lieve-Vrouw

De installatie van een glazen deur in het voorplein laat toe om het interieur van de kerk te zien buiten de openingsuren: van 1 maart tot 1 oktober, dinsdag tot zondag, van 10 tot 18 uur.

Opening op 15 augustus van 10 tot 17 uur ter gelegenheid van de Processie. 

Midden in dit bos, in het jaar 1150 gooit een jonge herder met zijn staf om zijn kudde schapen bijeen te brengen en vindt hij verscholen in de stam van een wilg (een knotwilg) een beeldje van de Maagd. Het beeldje “bloedt” omdat haar rechteroog geraakt werd door dit projectiel, maar het verspreidt een zoete rozengeur. Aan haar hart draagt ze het Kind Jezus waarvan enkel het hoofdje zichtbaar is. De jongeman is dolgelukkig met zijn ontdekking en beslist om het beeldje mee te nemen om het in het dorp te tonen, maar bij zijn aankomst is het verdwenen uit zijn zak. Hij gaat terug naar de plaats van de vondst. De meerdere verplaatsingen van het beeld naar een ander oord mislukken steeds zoals bijvoorbeeld op weg naar de kerk van Carvin, een grensgemeente van Libercourt en waaraan Libercourt toegevoegd werd. Het beeldje keert telkens terug naar haar oorspronkelijke plaats. Deze knotwilg wordt een oord van devotie en gebed, men bouwt er in de 12e eeuw een eerste kapel die vandaag de dag nog zichtbaar is. Ze bevindt zich achter de huidige kerk, rue du Cimetière.

Op enkele honderden meters van dit eerste bouwsel werd een tweede kapel gebouwd door François de Melun, heer van Epinoy. Deze wordt vereeuwigd door Adrien de Montigny in 1610 in de Albums van Croÿ.

Tijdens de Franse Revolutie worden alle versieringen en een deel van het meubilair weggehaald. Ook het origineel kerkbeeld verdween en werd vervangen door een kopie die thans nog altijd te zien is op het hoofdaltaar. Elk jaar op 15 augustus wordt het beeld naar buiten gebracht ter gelegenheid van een processie die vertrekt van de kapel rue du Cimetière en eindigt aan de Onze-Lieve-Vrouwkerk.

In de 19e eeuw groeit het aantal inwoners tot bijna 10.000, veroorzaakt door de ontwikkeling van de mijnindustrie. Zo stromen massa’s nieuwe inwoners toe, hoofdzakelijk van Poolse origine.

De herbouw van een derde gebouw gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw wordt gestart in 1881 en toevertrouwd aan de architect Jean-Baptiste Cordonnier (vader van Louis-Marie Cordonnier).

Hij laat dit gebouw optrekken haaks op de oude kerk waarbij hij ook enkele elementen bewaart zoals het grote glasraam aan de rechterkant. Binnenin de kerk lopen de neogotische architectuur en het meubilair mooi ineen, of het nu oud is of uit de 19e eeuw maakt niet uit, ze vormen een harmonieus geheel dat zeer de moeite waard is zoals het doopvont bewaard uit de tweede kapel, zo ook het hoofdaltaar met erop het beeld van de Maagd en de balk van glorie, als bij wonder bewaard gebleven.

In 2012 werd het mijnbekken waarin de gemeente Libercourt zich bevindt ingeschreven als Unesco Werelderfgoed.