Sint-Maria

Lees meer op messe.info

In het dorp Beaumont is al heel lang een heiligdom gewijd aan de Maagd Maria. Deze nederige kapel werd een plaats waar veel pelgrims naartoe kwamen en werd vervolgens verbonden aan de abdij van Cluny.

De beroemde benedictijnse abdij richtte naast de kerk een priorij op. In deze priorij, onder de periode van abt Hugues,  leefde een religieus, genaamd Gerardus. Bij zijn terugkeer van een reis naar Rome wordt hij overvallen door dieven. Ontdaan van alles, wordt hij naar het centrum van een bergachtig gebied gebracht waar hij in een toren werd opgesloten. Daaruit kon hij, na veel lijden, ontsnappen. 

Teruggetrokken in Beaumont, "het was daar,"  abt Petrus de Eerbiedwaardige in zijn “Livre des Miracles” (= Boek van de Wonderen),  en rond Kerstmis, dat onze eerbiedwaardige Gerardus zich toelegde op de studie. Op de dag van het feest van de Besnijdenis van de Heer was hij van plan om, na de nachtdienst godvruchtig te hebben gevierd, die van de dag met meer ijver te vieren.
Nog steeds gekleed in priesterkledij en met zijn ziel vol liefde en geloof wandelde hij naar het altaar om het verheven offer te brengen. Na het voltooien van het canongebed, het uitspreken van de heilige woorden en het veranderen van de inhoud van de wijn en het brood tot het bloed en lichaam van Jezus Christus, keerde hij zijn ogen een beetje voor het zondagsgebed naar het brood en de wijn. Toen zag hij niet langer het brood dat hij op het altaar had gelegd, maar een klein kind dat de armen naar hem uitstrekte. Bang en verontrust door dit visioen, bewonderde Gerardus  al bevend dit buitengewone en hemelse spektakel….
Terwijl hij dit wonder aan één kant van het altaar zag, zag hij een vrouw van perfecte schoonheid. Het was de Heilige Maagd, moeder van dit goddelijk kind, die ze met spijt en tegelijkertijd met de tedere bezorgdheid van een moeder bekeek. Naast haar stond een engel die samen met Maria het sublieme offer bijwoonde. Ik kan het niet herhalen, en Gerardus zelf kon niet uiten wat voor vreugde, wat voor verwarring, wat een heilige angst hij toen voelde, noch hoe zijn hart en zijn lichaam beefden in het bijzijn van de levende God, maar hij herinnerde me vaak aan de woorden die deze engel tot hem richtte: "Waarom verbaasd zijn, zei hij hem. Dit kind dat je ziet, regeert hemel en aarde!" Toen verdween het visioen. Gerardus zag alleen het brood en de wijn op het altaar en hij beëindigde het offer door zich te voeden met hetzelfde lichaam dat hij had verdiend door het met zijn eigen ogen te zien”.